به گزارش خبرگزاری شفقنا ، در سال های اخیر استفاده و کاربرد هوش مصنوعی در تمام دنیا همه گیر شده است. اما مسأله ای که در این میان خودنمایی می کند چگونگی استفاده از آن است. دیپ فیک که از جمله تکنیک های مبتنی بر هوش مصنوعی است و با تغییر در محتواهای صوتی و تصویری، محتوای کاملاً متفاوتی از واقعیت به مخاطب می دهد. به همین دلیل آشنایی با دیپ فیک، استفاده از فرصت های آن و مقابله با تهدیدهای آن مسئله مهمی است.
حسین کرمانی دکترای ارتباطات معتقد است در کشور ما هر از گاهی واژه و اصطلاحی برجسته می شود و برای آن کنفرانس و سمیناری برگزار می شود و در نهایت تبدیل به یک تجارت می شود، مثل بلایی که بر سر سواد رسانه ای آمد. این احتمال هست که برای دیپ فیک هم چنین اتفاقی بیافتد. به همین خاطر برای پرداختن به فرصت ها و تهدیدهای آن فعلا اظهار نظر زود است. دانشگاه ها و سازمان های مسئول باید به فکر تقویت تحقیقات علمی و پژوهش ها درباره دیپ فیک باشند. همچنین اساتید باید بر روی این موضوع درست کار کنند تا دانش عمومی جامعه را بالا ببرند و استفاده از ظرفیت صدا و سیما برای استفاده درست از این تکنیک هم، می تواند کمک کننده باشد.
کرمانی در ابتدای صحبت های خود با اشاره به ذی نفعان دیپ فیک به شفقنا رسانه می گوید: دیپ فیک را نمی توان یک نرم افزار نامید، بلکه حاصل ابزارها، نرم افزار ها و تکنیک های بصری و کامپیوتری است که به تولید دیپ فیک می انجامد. ذی نفعان دیپ فیک، عمدتا گروهای سیاسی، گروه های قدرتمند و ذی نفوذ در جوامع مختلف است که اهداف سیاسی یا هر نوع برنامه و عمل دیگری را دنبال می کنند و می خواهند به اهداف خاصی برسند. این ذی نفعان می توانند دولت ها چه در حکومت های دموکراسی و چه در حکومت های غیر دموکراسی باشند. به غیر از دولت ها، گروه های اپوزیسیون هستند که قصد به چالش کشیدن دولت ها و حکومت مستقر را دارند.
او بیان می کند: در جوامع سرمایه داری ذی نفعان دیپ فیک می تواند شرکت ها باشند که بیشترین هدفشان برای تخریب رقیب است. همچنین موسسات تبلیغاتی و سازمان های مختلف می توانند در زمره ذی نفعان دیپ فیک باشند. ذی نفع در اینجا به معنای این است که دارای قدرت است و می تواند از این برنامه در جهت اهداف خود استفاده کند. اما قربانی کسی است که قدرت ندارد. مثل مردم عادی جامعه که در کنار این قربانیان می توان به شرکت های کوچک و موسسات ضعیف هم اشاره کرد.
این پژوهشگر حوزه ارتباطات با اشاره به تبعات محتوای جعلی بر اعتبار یک شرکت توضیح می دهد: محتوای جعلی نسبت به محتواهای صحیح و درست سرعت انتشار بالاتری دارد و در این صورت آن محتوای جعلی می تواند به یک برند آسیب بزند و تا زمان اثبات برای جعلی بودن آن اطلاعات، امکان دارد که آن شرکت اعتبار خود را از دست داده باشد.
کرمانی معتقد است، طبق تحقیقات در سال های اخیر، ترس از محتوای دیپ فیک خیلی بیشتر از آسیبی است که آنها در واقعیت دارند. یعنی محتوای دیپ فیک در حدی که ما فکر می کنیم مضر نیست. چون هنوز این تکنیک ها به حدی پیشرفته نیست که آدم ها نتوانند به راحتی و با صرف انرژی و توجه بیشتر متوجه این موضوع نشوند. ما بیشتر از آینده نامعلومی که محتوای دیپ فیک برایمان ترسیم می کند، می ترسیم.
این پژوهشگر درباره راه تشخیص واقعیت از محتوای فیک، می گوید: تجزیه و تحلیل جز به جز یک محتوا بصری و ویدیویی، توانایی تشخیص ذی نفعان آن پیام توسط مخاطب و قرار دادن آن در یک cantex از جمله راهکار های برای این تشخیص است. همچنین کنکاش دقیق، رجوع به منابع دقیق تر و چک کردن محتوا در رسانه های معتبر و دیگر …از مهم ترین راه های تشخیص محتوای جعلی از واقعی است. در واقع در این باره می توان از تکنیک های سواد رسانه ای هم کمک گرفت.
کرمانی که علاقه ای به اظهار نظر درباره فرصت ها و تهدیدهای این تکنیک ندارد، درباره تجاری شدن دیپ فیک در جامعه هشدار می دهد و می گوید: در کشور ما به دلیل ضعف تکنولوژیک، استفاده از دیپ فیک کم بوده و شاید در آینده تکنولوژی ها برای تولید دیپ فیک فراگیر تر بشود و در دسترس تر باشد و کاراتر شود، آنوقت در ایران فراگیر خواهد شد.
این پژوهشگر انتقاد می کند: در کشور ما هر از گاهی واژه و اصطلاحی برجسته می شود و برای آن کنفرانس و سمیناری برگزار می شود و در نهایت تبدیل به یک تجارت می شود، بلایی که بر سر سواد رسانه ای آمد. این احتمال هست که برای دیپ فیک هم چنین اتفاقی بیافتد. به همین خاطر برای پرداختن به فرصت ها و تهدیدهای آن فعلا اظهار نظر زود است. دانشگاه ها و سازمان های مسئول باید به فکر تقویت تحقیقات علمی و پژوهش ها درباره دیپ فیک باشند. همچنین اساتید باید بر روی این موضوع درست کار کنند تا دانش عمومی جامعه را بالا ببرند و استفاده از ظرفیت صدا و سیما برای استفاده درست از این تکنیک هم می تواند کمک کننده باشد.
