به نقل از نیواطلس، برای درک سرعت این فرایند می توان چنین توضیح داد که یک پتابایت معادل یک میلیون گیگابیت است. سرعت اینترنت خانگی به زحمت به یک گیگابیت برثانیه می رسد. در حقیقت تخمین زده می شود سرعت کل پهنای باند اینترنت جهانی کمتر از یک پتابیت برثانیه باشد، این بدان معنا است که فیبر نوری مذکور می تواند کل سرعت اینترنت را کنترل کند.
البته از لحاط فنی این سریع ترین نرخ انتقال داده نیست، رکورد مذکور به یک تراشه اپتیکی جدید تعلق دارد که اخیراً ۱.۸۴ پتابیت برثانیه داده را منتقل کرده بود. اما این فناوری هنوز در مرحله آزمایش و مدت زمان زیادی تا تجاری سازی آن باقی مانده است.
با این وجود رکورد جدید اهمیت زیادی دارد زیرا با استفاده از فیبر نوری با قطر استاندارد ۰.۱۲۵ میلیمتر انتقال یافته است. این بدان معنا است که چنین سرعتی با زیرساخت فعلی اینترنت نیز قابل اجرا است. سیستم جدید مانند بیشتر فیبرهای نوری فعلی از یک هسته شیشه ای برای انتقال داده استفاده کرد اما نور نخست طوری ماژول بندی شد تا ۵۵ جریان یا حالت متمایز داده را تشکیل دهد و اطلاعات مختلفی را حمل کنند. در سوی دیگر فیبر، این سیگنال ها فراوری شدند تا داده های انتقال یافته را رمزگشایی کنند.
این نخستین باری است که انتقال ۵۵ حالت داده نمایش داده می شود و به مهندسان کمک می کند در مقایسه با رکوردهای پیشین به شیوه کارآمدتری از نور استفاده کنند. در این تحقیق محققان توانستند داده با نرخ ۱.۰۲ پتابیت برثانیه را با استفاده از ۴ حالت به شکل ۴ هسته شیشه ای جداگانه منتقل کنند. در مرحله بعد پهنای انتقال طی ۸۰۱ کانال طول موج در ۳ باند گسترده شد. اکنون پهنای باند در یک باند فقط به ۱۸۴ طول موج محدود است. چنین روندی نشان دهنده ارتقای ۳ برابری کارآمد است.
به گفته محققان ظرفیت انتقال داده را می توان با گسترش فرکانس باند بهینه تر کرد.
