به گزارش ایسنا، دکتر امید رضایی‌فر در اجلاس سراسری معاونان پارک‌های علم و فناوری کشور اظهار کرد: در حال حاضر ما به علت اصلی مسائل و مشکلات نمی‌پردازیم. ما رویکردهای نمایان و نماهایی که در مجموعه‌های مختلف در سطح دنیا به صورت فناوری ایجاد می‌شوند را مشاهده می‌کنیم و اولین مکانی که برای تحقق این مساله به ذهنمان می‌رسد، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است.
وی افزود: واقعیت این است که کوچکترین فناوری‌ها ارزش اقتصادی زیادی در بستر اقتصاد ایجاد می‌کنند. اکنون ما به یک بستر اقتصادی جدی نیاز داریم تا کنون بستر اقتصادی به صورت مستقیم و زیرساختی نداشتیم. این فرایندها تاکنون با کمک دانش آموختگانی که در این حوزه‌ها فعالیت می‌کنند، فراهم شده است.
رضایی‌فر اظهار کرد: ما مشکل مقاومت اقتصاد در پذیرش فناوری داریم. این اتفاق در دنیا هم به سادگی رخ نداده است. کشورهای چین و آمریکا هم به عنوان پیشتازان حوزه اقتصاد در ابتدا به یک‌سری فرایندهای فوق‌العاده حمایتی و زیرساختی نیاز داشتند. شاید اقتصاد در این کشورها پس از مدت‌ها با یک مکانیزم برون مرزی به جامعه اقتصادی دیکته شده است.
وی تصریح کرد: در فضا و محیط بسته به ارزش افزوده نمی‌رسیم، مگر اینکه بخواهیم بازار را از فردگرایی کم کنیم. این کم کردن باید در سطح بین المللی رخ دهد. اتفاقا در حوزه صادراتی ما چنین فضاهایی را از مناطق آزاد انتظار داریم؛ مجموعه‌هایی که ما را در برون داد صادراتی برای انجام فعالیت‌های فناوری و نوآوری متصل کند.
به گفته سرپرست دفتر پشتیبانی امور فناوری و نوآوری وزارت علوم، اکنون پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی با منطقه آزاد برای ایجاد پردیس فناوری‌های نرم در منطقه آزاد کیش به تفاهم‌نامه رسیده است. این فرصت میتواند برای پارک‌های دیگر نیز فراهم شود تا بتوانند با مدیریت پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی از ظرفیت‌های این پارک استفاده کنند.
وی خاطرنشان کرد: ما می‌توانیم با یک فضا و ساختار ویژه‌تر مدل نمایشگاه دائمی و ۶ ماه پیوسته را در حوزه فرهنگی و حتی فناوری داشته باشیم. ایجاد مجموعه جدی تالار و بورس دانش‌بنیان در منطقه آزاد نیز میتواند گام مؤثری برای جذب سرمایه‌گذاران باشد.
رضایی‌فر گفت: ما در معاونت نوآوری و فناوری وزارت عتف به دنبال تولید ثروت از دانش پایه، دانش‌بنیان و فناوری هستیم. وقتی قصد تعریف ثروت را داریم، باز هم در بخش‌بندی ثروت داخلی به بحث “مقاومت اقتصاد در پذیرش فناوری “و “درون نگری که مجبوریم بر اساس فناوری به آن نگاه کنیم”، می‌رسیم.
وی اظهار کرد: ما باید برای این حوزه ها تعریف جدی داشته باشیم و تعیین کنیم که حد ثروت و مسیر دانش و ثروت مان کجاست؟ در فلسفه تولید ثروت از دانش و فناوری، پارک های علم و فناوری یک مسیر ویژه ای محسوب می شوند که با حمایت دولتی و با یک مکانیزم ویژه و با آیین‌نامه‌های اعتباری مالیاتی به فعالیت می‌پردازند. باید بدانیم که این فرایند به کجا منتهی می شود؟ یکی از راهکارهایی که ما می‌توانیم به عرصه اقتصاد ورود یابیم و آن را در حوزه علم و فناوری مدیریت کنیم، گسترش سهامی عام در شرکت‌های پارک علم و فناوری است. اکنون چند درصد شرکت‌های ما به سهامی عام رسیده اند؟ شاید به تعداد انگشت شمار باشد.
سرپرست دفتر پشتیبانی امور فناوری و نوآوری وزارت علوم یادآور شد: اگر این فرهنگ را در اجتماع پذیری و به اشتراک گذاشتن آنچه داریم و آنچه می‌خواهیم به دست بیاوریم را انجام ندهیم، حتی پذیرش فناوری در دیگر سطح جامعه نیز رخ نخواهد داد. باید بتوانیم فرهنگ مشارکت و استفاده از توانمندی‌های مالی و همچنین استفاده و سهامدار کردن عموم جامعه را در این فرایند به عنوان پشتوانه جدی برای پارک‌ها و جنبش فناوری قلمداد کنیم.
وی ادامه داد: این مجموعه میتواند حتی برای شکست‌های ما نیز یک نقطه حمایتی محسوب شود. در حال حاضر ما در حوزه بورس در زمینه فناوری و نوآوری ضعیف عمل کرده‌ایم؛ اما این حوزه میتواند نقطه مؤثر و مفیدی در همین وضعیت موجود بازار باشد.
سرپرست دفتر پشتیبانی امور فناوری و نوآوری وزارت عتف گفت: مجموعه پارک علوم و فناوری‌های نرم باید با حوزه‌های مختلف و تکنولوژی‌های مالی به مساله فرهنگ‌سازی ثروت و دانش بپردازند. همواره می‌گوییم باید با دانش، ثروت تولید کنیم؛ اما نمی‌گوییم باید چگونه آن را مورد مصرف قرار دهیم. چگونه باید به نقطه ایده آل برسیم؟؛ نقطه ایده‌آلی که یک نقطه سرمایه‌داری یا مقابلش است. متاسفانه ما فرایند ایده آل و بهینه و حتی برگرفته شده از گذاره‌های اعتقادی خودمان را جایی تامین نکرده‌ایم. این میتواند نقطه کاری فوق‌العاده مؤثری باشد.
وی اظهار کرد: علاوه بر اینکه اعتباری به فناوری‌های فرهنگی اعطا می‌کنیم، باید نگاه ویژه‌ای نیز به حوزه فرهنگی داشته باشیم. باید بستر فرهنگی برای فناوری‌های نوین ایجاد کنیم؛ بستری که اثرات مثبتی در جامعه ایجاد می‌کند، اما ممکن است همراه با بازخوردهای منفی نیز باشد؛ البته در آینده به دستاوردی ماندگار و میراث فرهنگی تبدیل می‌شود.
وی یادآور شد: هر میراث فرهنگی در اصل یک نوآوری بوده است. اگر غیر از این بود ماندگاری و بقایی برای آن رخ نمی‌داد. هنگامی که درباره فناوری صحبت می کنیم در واقع از میراثی برای آیندگان سخن می گوییم. ضرورت دارد که این نوع نگاه و فرایند چنین بستری با درایت مجموعه‌های پارک‌های علم و فناوری، سیاستگذاری در سطح دولت و مجلس ایجاد شود.
